lunes, julio 30, 2007

Τενερίφη/Tenerife I

Λα Λαγούνα/"vamos a Chambao y luego Lagunita y lo que caiga..."
Ιστορικό κεντρο της Λα Λαγούνα/Casco antiguo de La Laguna
΄Φυσικό΄κολυμβητήριο στο Μπαχαμάρ/ Piscina"natural" en Bajamar
΄Λας Τερεσίτας΄η παραλία της Σάντα Κρούθ/"Las Teresitas", la playa de Sta. Cruz
Spiderman y el Real Madrid...
Τοπικά Ποτά/Birras y vinos de la isla

viernes, julio 13, 2007

αρχαία ποιηματάκια/poemillas arcaicos griegos


Unos poemillas griegos escritos allá entre el siglo 7 y el 5 antes de nuestra era.

Αρχίλοχος / Arquíloco de Paros


ὡς Πανελλήνων ὀϊζὺς ἐς Θάσον συνέδραμεν.

Así en Tasos confluyó la basura de toda Grecia.


οὔτε τι γὰρ κλαίων ἰήσομαι οὔτε κάκιον
θήσω τερπωλὰς καὶ θαλίας ἐφέπων.

Porque ni llorando remediaré nada, ni nada
empeoraré dándome a placeres y festejos.

Αλκαίος / Alceo de Mitilene

οίνος γαρ ανθρώπω δίοπρον

El vino, pues, es el espejo del hombre.

δέξαι με κωμάσδονταντα, δέξαι, λίσσομαι σε, λίσσομαι.

¡Abre, que vengo de ronda, abre, te lo pido, te lo pido!


Teognis de Megara

Goza de tu juventud, corazón mío. Prontó serán
otros los hombres y, ya muerto, yo seré negra tierra.

-----------------------------------------------------


No anhelo quedar recostado en un túmulo regio

una vez haya muerto; quisiera gozar cualquier bien mientras vivo.

Tapices y zarzas ofrecen igual cobertor a un cadáver.
La madera le resulta a la vez algo duro y mullido.

martes, julio 10, 2007

Προσς τα Κανάρια/ Rumbo a les Canaries


Σιγά σιγά ετοιμάζομαι για το ταξίδι στα κανάρια Νησιά. Μόνο πέντε μέρες λείπουν και δεν βλέπω την ώρα να πετάω! Ετσι ελπίζω να περάσει η εβδοάδα το πιο γρύγορο γιατί όντως το έχω ανάγκη να παω εκεί να ξεκουραστώ στην παραλία και να γνωρίζω και τα ωραία μέρη αλλά και τον ωραίο κόσμο του νησιού της Τενερίφης. Επίσης θέλω και να νοιώσω λίγο το καλοκαίρι με την καλή θερμοκρασία που μέχρι στιγμής δεν έχουμε αγγίξει σχεδόν καθόλου εδώ στον Βορά...
Την περασμένη παρασκευή έχει ξεκινήσει στο Χιχονγραδ το Φεστιβάλ΄Μαύρη Εβδομάδα aλλά ακόμα δεν προλάβαμε να πάμε. Μεχρι την κυριακή που κρατάει θα έχουμε ακόμα ευκαιρία να πατάμε κάποιο βραδάκι εκεί, για να δούμε κάποια συναυλία η να αγοράσουμε ΄μαύρα βιβλία΄ή απλά να πιούμε κάτι.
Μετά τον Β.Μονταλμπάν εδώ και δύο εβδομάδες είναι η σειρά του πάλι αγαπημένου μου Ατσάγα, και αφού πρώτα διάβασα το τελευταίο του μυθιστορήματος, αυτές τις μέρες είμαι με ένα παλιό του βιβλίο από διαφορετικά αλλά και ωραία διηγήματα στο οποίο παίζει με τα γράματα του Αλφάβητου και τα κάνει να γίνουν ζωντανά. Έχει ένα στυλ αυτός ο συγγραφέας πολύ χαλαρός, απλός αλλά και συγκεκριμένος, και από οτι ξέρω έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά. Αμα έχετε ευκαιρίαδιαβάστε κάποιο βιβλίο του, ακι σίγουρα θα το ευχαριστείτε!

Ultimo ya los preparativos del viaje a las Islas Afortunadas, en concreto a Tenerife, y ya tengo unas ganas tremendas de marchar, de descansar allí un poco tirao na playa o donde sea, con un calor que espero que tampoco llegue a ser agobiante, y aprovechar para romper con la inevitable rutina de oviedograd y xixongrad(trabayu-casa-casa-trabayu). Ya de paso intentaremos conocer un poco los parajes tinerfeños, las comidas y todo lo que la isla nos ofrezca, aunque sea con cantos de sirena... Y aunque, no lo escriba muy convencido de mí mismo procuraré de moderarme lo máximo posible con la ingesta de bebidas alcohólicas, y leeré algo, siempre a la sombra. Y hablando de lecturas, toy enfrascáu últimamente con Bernardo Atxaga, otro de mis preferidos, junto con Montalbán aquí ya referenciao. Su estilo me encanta, es de una aparente sencillez que sin embargo no le impide desarrollar historias complejas, pero con una gran concisión. En general yo su literatura la definiría como plácida, agradable, puesto que aunque parezca una perogrullada es lo que me produce leer sus libros, una calma agradable, que sin embargo no me impide "devorarlos" con auténtica ansia. Ambos, Montalbán y Atxaga, son ya dos viejos amigos desde mis comienzos universitarios (va pa tres lustros) que siempre se dejan caer con novedades prestosas, como ese "Hijo del acordeonista"que me tuvo enganchao hasta la semana pasada. Y mientras, arrancó el viernes otra "Semana Negra", que de momento no pudimos visitar, pero que sinceramente no creo que nos ofrezca ya nada nuevo. Aún así habrá que pasase por allí algún día de éstos antes del fin de semana, que ya será difícil de moverse por allí como el tiempo acompañe.
Ah, se me olvidaba, el sábado disfrutamos una parrillada muy guapa en Villayu, en la que casi por primera vez, y sin que sirva de precedente, predominó el pescao sobre la carne, y en la que el orbayu nos respetó durante toda la tarde. Al acabar unos tiraron pa Nava y el resto volvimos pa Oviedograd, no sin antes para pol camín en una romería cercana, la de Premoño, en la que el ambiente no taba del todo mal, pero adolecía un poco de juventú. Tomamos unos cacharrinos viendo a las orquestas Asia y Topacio y a seguir la fiesta polos bares de siempre.

Que continúe bien la semana.


domingo, julio 01, 2007


Πάλι ανανεώνω αυτό το μπλογκ την κυριακή, την μοναδική μέρα που κάθομαι λίγο στο σπίτι και έχω χρόνο για να γράψω κάτι εδώ. Και επείσης πάλι την κυριακή ξαναπαίρνω το ποδήλατο μου(το ένα απ΄τα δύο) και παώ βόλτα να υδρώνομαι λίγο και να παίρνω και λίγο καθαρό αέρα. Σήμερα ανέβηκα στο υψηλότερο σημείο της πόλης, το βουνό Ναράνκο. Το έχω κάνει εκατό φορές (μάλλον χίλιες)και όμως κάθε φορά μου αρέσει πιο πολύ αλλά ταυτόχρονα μου φαίνετια πως δυσκολεύομαι και περισότερο με την ανηφόρα αυτή. Επάνω έχει την καλύτερη θέα της πόλης, και άμα έχεις ανέβει με ποδήλατο σίγουρα την απολαύεις πιο πολύ.
Πριν είχα παέι με τον αδερφό μου σε ένα εμπορικό αθλητικό κατάστημα να ξοδέψουμε λίγα φράγκα μια που σήμερα ξεκινούσαν (κι άλλες) οι εκπτώσεις, καλοκαιρινές νομίζω. Εγώ πήρα τρία ζευγάρια κάλτσες, γάντια, γιαλιά, και πετάλια, όλα για το ποδήλατο, ακόμα και αθλητικά παπούτσια, ένα μαγιό και μια ρακέτα τενις... ΄καλά δεν χρειάζεται να τα αγοράζεις όλα σήμερα, μπορεις και να ξαναέρθεις άλλη μέρα΄μου έλεγε με δίκαιο ο αδερφός μου. Αυτός μόνο ένα πουκάμισο πήρε... Μέτα ήταν να πηγαίναμε σε άλλο κατάστημα να ψωνίσουμε ρόυχα αλλά με το να φτάσουμε εκεί και να δούμε το πόσο γεμάτο ήταν το πάρκινκ φύγαμε και το αφήσαμε για άλλη φορά.
Comencé el mes otro domingo mas cogiendo la bici y saliendo a airear por ahí, para depurar los excesos del viernes y del sábado noche. El día llamaba a subir al Naranco, a encaramase al punto más alto de nuestro oviedograd y ya de paso tirar alguna fotina desde allí. La vista ye probablemente la mejor pero ultimamente ta un pelín alterada por el coloso calatravano que surge como de la nada y se alza desafiante, más todavía que el "nuevo" Tartier y que la vieya catedral. Aunque un poco más a la izquierda ya se empieza a vislumbrar también otro coloso de nuevo cuño, el futuro hospital, que más bien parece un complejo hotelero, almenos por ahora y desde allí arriba. La vista, muy agradable, se agradece más todavía cuando se siente como una recompensa pol esfuerzo realizao a lomos de la zeus, aunque que cada vez me cuesta más tirar de ella... Antes de pedalear fuimos Cotoya y yo a un conocido centro comercial deportivo, atraidos polos precios de las nuevas rebajas, veraniegas creo. Él se limitó a comprar una camisa, pero yo no tuve moderación ninguna y aproveché la excursión volviendo cargadito de productos más bien relacionados con la bicicleta, pero también de otra índole. A continuación teníamos pensao pasar pol conocido parque comercial y comprar algo de ropa pero viendo el panorama que ofrecía el aparcamiento decidimos aparcar la visita para otra ocasión más propicia y con algo menos de barullu.