Τα φώτα που σβήνουν/Luces que se apagan

Τέτοιο καιρό έχουμε τις τελευταίες μέρες εδώ στο Οβιεδογραδ, με το βαρετό, έστω και συνηθισμένο, γκρι χρώμα πάντα μπροστά στο παράθυρό μου, λες και έσβησαν 'τα φώτα' με τα οποία είχαμε έρθει απ΄την Ελλάδα. Κι όμως δεν σταματάω να ακούω τον δισκο του συνγκροτήματος που ονομάζεται έτσι ακριβώς ΄Τα φώτα που σβήνουν΄. Τον δίσκο΄η γή απ΄τα αστέρια' τον πήρα στην Αθήνα και δεν τον είχα ξανακούσει, ενώ τον πρώτο τους τον γνώριζα ήδη και μ΄αρεσε. Αυτός όμως μου φαίνεται καλύτερος, πιο ροκ, κάπως μου θυμίζει τον τελευταίο των Ξύλινων Σπαθιών. Το γκρουπ διαλύθηκε το 2002 κι όμως διάβαζα κάπου στο ιντερνετ οτι μπορεί να ξαναβγάζουν καιμούπιο δίσκο, καλό θα ήταν... Κατά τα άλλα η δουλειά συνεχίζει καλά εκεί στο χιχονγραδ στην βιβλιοθήκη, τακτοπιόντας παλιά τεύχη, κυρίως από οικονομία και ιστορία, αρκετά ενδιαφέροντα τα περισσότερα. το μόνο κακό και πάλι η καθημερινή διαδρομή 1'3ο ώρα να πάω και άλλη 1΄30 να γυρίσω. Τουλάχιστον έτσι μπορώ και να διαβάζω κάτι(όταν δεν κοιμιέμαι βέβαια) στο τρένο...
Από καινούρια ταξίδια, άρχισα σιγά σιγά να κανονίζω για μία επίσκεψη στα Κανάρια Νησιά τον Ιούλιο. Το είχα σκεφτεί πολλές φορές και φέτος φαίνεται πως η ευκαιρία είναι κατάληλη. Πιο πιθανό να παω στην Τενερίφη, και να κάτσω γύρο στις δέκα μέρες.Θα δούμε.

Llevamos unos días bastante grises aquí en Oviedograd, ya parece que se va apagando la luz con la que llegué de Grecia, y su positiva influencia va remitiendo lentamente. Lo que no remite es la música que me traje de allí, la de un grupo precisamente llamado así "Las luces que se apagan"(Ta fota pu sbinun) que ya conocía de hace años, por un alumno mío que había traído a clase su primer disco. el que yo compré ahora en Atenas es el 2º(y último), bastante roquero, y lo llevo los últimos días en el mp3, machacándolo gustosamente. También vino con éste diverso material musical, antiguo y moderno, pero no me enganchó tanto. Por lo demás todo sigue su curso más o menos, las salidas nocturnas habituales de fin de semana, el pasado con la agradable compañía de cierta pareja pucelana que nos traía buenas nuevas. Y este viernes fui prestosamente agasajado por un afamado cervecero de Colloto. Además comencé ya a preparar poco a poco un posible viaje a las islas afortunadas, pa Julio, veremos ver en que queda la cosa al final.