Από κρύο σε κρύο (ΙΙ) De frío a frío (II)

Αφού έφυγε ο Χάβι νοικοιάσαμε ένα μικρό αμάξι, όλο κίτρινο (ταξί φαινότναν), και πήγαμε στην Πελλοπόνησο, με προσδιορισμό πρώτα την Ολυμπία. Φτάσαμε γύρο στις 4 , και είχαμε μόνο 1 ώρα να δούμε τα αρχαία μνημεία (που εγώ είχα ήδη ξαναδεί). Μας άρεσαν αυτά που είδαμε σε μία περιοχή όπου περίπου όλα γύρο ήταν καμένα από το καλοκαίρι. Αποφασίσαμε να πάμε το βράδυ στην Καλαμάτα, και εκεί κοιμηθήκαμε. Δεν είχε και πολλά πράγματα να δούμε η πόλη, σίγουρα το καλοκαίρι είναι διαφορετικά. Την επόμενη μέρα προλάβαμε δύο πολύ ωραίους τόπους, τον Μυστρά και την Μονεμβασία. Στον Μυστρά πέρα από το Κάστρο και τα υπόλοιπα ερείπια αυτό που μας εντυποσιάστικε ήταν η καταπληκτική θέα της πεδιάδας της Σπάρτης από πάνω.
Μετά η Μονεβασία από την μία μας άρεσε πάρα πολύ, από την άλλη όμως μας απαγοήτευσε και λίγο, με όλα τα σπίτια ξαναχτισμένα ίδια, και με την έλλειψη κόσμο. Καλά τουριστικό μέρος είναι, και μία τρίτη τον Δεκέμβρη... Στην Αθήνα πάλι μάθαμε οτι λόγω της γενικής απεργίας την επόμενη μέρα ο Ντιέγκο δεν θα πέταγε... έτσι κρατήσαμε το αμάξι μια μέρα παρα πάνω για να γυρίσουμε και λίγο την Αττική. Είδαμε το Σούνιο, απ΄έξω, γιατί απεργούσε και αυτό, και έπειτα πήγαμε στον Μαραθώνα όπου είδαμε δύο περιέργα μουσεία, όλοκαινουρια και τον τύμβο των Αθηναίων, που δεν είχε τίποτα άλλο παρά αυτό ένα τύμβο, ολορπάσινο, με ένα όμορφο και προστατευμένο περιβάλλον. Το βράδυ ήδη στην Αθήνα προλάβαμε να ξαναδούμε μία φίλη μας που είχαμε χρόνια να δούμε, μαζί με την 5 χρονών κόρη της. Πολύ χαρήκαμε. Μετά για φαγητό με την Α. και μία φίλη της σ΄ένα ωραίο εστιατόριο κάπου εκεί πάνω (δεν θυμάμαι ακριβώς πού).

Después de marcharse Javi alquilamos un minicoche, amarillo entero (parecía un taxi) y nos fuimos a recorrer el Peloponeso, o al menos un parte de él. Nuestro primer destino era Olimpia, y allí llegamos el lunes de tarde, sin mucha luz ya por delante, y con tan sólo una hora para ver los ruinas arqueológicas. Todo alrededor estaba quemado pero el estadio y lo demás estaba perfectamente a salvo y bien cuidado. Nos sorprendió sin embrago el que haya todavía zonas por excavar (de esto sabe bastante nuestro particular "Indiana"). Tras recorrer un buen trecho de carretera llegamos a Kalamata y allí pasamos la noche. La ciudad ye casi toda moderna y la verdá que en invierno polo menos no nos pareció de gran atractivo. Lo que si nos encantó fue lo que vimos al día siguiente, tanto Mystrás, con su Castillo y sus ruinas, como la imponente vista de la llanura de Esparta, con un doble arcoiris de los más nítidos que vi nunca. Y también digno de visitar es Monemvasia, que aunque parece un poco demasiado turístico con todas sus casas restauradas iguales ye un paraje espectacular, como colgado sobre el mar que sin duda merece la pena visitar, sobre todo si se quiere salir un poco de los lugares más trillados.
Por la noche llegamos a Atenas y nos enteramos de que como al día siguiente había huelga Diego no podía volar y decidimos alquilar el coche otro día más. Lo aprovechamos para recorrer el Ática, empezando por el Cabo Sunio, cuyo reciento arqueológico también estaba en huelga. No así las de Maratón, en las que sin embargo tampoco había demasiado que ver, pero sí unos museos montados a todo tren.
Por la tarde ya de nuevo en Atenas nos reencontramos con Stamatoula, a la que hacía muchos años que no veíamos (más Diego que yo). No la encontramos demasiado cambiada, salvo que ahora está casada y tiene una guaja de unos 5 años, que ye un torbellino. Nos prestó mucho este reencuentro.