Τέλος της Χρονιάς/Fin d'año

Τρέχοντας κλείνουμε την χρονιά/Cerramos el año pateando (4 kilometrinos namás)
Βραδιάζει στο Οβιεδογραδ/Oscureciéndose L'Aramo
Το κλασικό Χριστουγεννιάτικο ματς/ La clásica pachanga navideña (con alguna ausencia)


Σας εύχομαι τα καλύτερα, να προσέχετε τα ποτά (οι μην συνηθισμένοι)απόψε. Τα λέμε και του χρόνου!

Que empecéis con buen pie el año, cuidadín col alcohol (a los menos habituaos) y el 2007 más y mejor... ¡Salú y buenos alimentos!

Post Data : Ακούω πολύ χαρούμενα The Clash "Somebody got murdered" , πω πω τι τραγούδι!, ας τους ξανακούω ακόμα για πολλά χρόνια...
Suenan The Clash, "Somebody got murdered"(pa mí de las mejores canciones pop de siempre). ¡Y que sigan sonando por mucho tiempo!

'Ο Πατέρας' El "Pateras"

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ
EL "PADRE" Y EL HIJO

Την περασμένη παρασκευή βγήκαμε το βράδυ έξω με τον φίλο μας τον φημισμένο 'Πατέρα', που μετά από οχτώ χρόνια (περίπου) μας αφήνει, μαζί με την οικογένιά του, βέβαια, τη Μιλα και τον ήδη μεγάλο Άρη (ισπανός έλληνας). Πάνε στη Σαλαμάνκα να εργαστούν, και να ζούν εκεί. Τους ευχόμαστε τα καλύτερα, και σίγουρα θα τα πούμε και εκεί πέρα. Καλή τύχη και καλή αντάμωση!

Después de unos ocho años, me parez, el conocido por todos como "Pateras", Dimitris, nos abandona, bueno abandona esta tierra mejor dicho, y no él sólo, claro, lo hace con Mila y con el ya "paisanín" Aris hacia la capital charra. El viernes salimos por ahí a tomar algo con ellos y a despedilos de alguna manera, aunque igual hay más despedidas, quién sabe. Espero que les vaya bien en esta nueva andadura, y seguiremos en contacto.

Πουμαρινοβιτς/ Pumarinovic-Xixongrad

Εικονούλες - Semeyuques

Μπλε παρακμή/ Decadencia azul
Ελληνική κωμωδία - Comedia griega
Το παράθυρό μου / La mi ventana
Είσαι σίγουρος ; ¿Tas seguru fíu?

Σινεμά

Μόλις χθές τελείωσε στο χιχονγραδ το 44 Διεθνές Φεστιβαλ Σινεμά. Και πρέπει να πω οτι φέτος απαγουτεύτηκα λίγο. Μόνο πήγα σε 4 ταινίες, δε γινόταν αλλιώς, από τις οποίες δύο μ΄άρεσαν αρκετά , άλλη μία λίγο και η τελευταία σχεδόν καθόλου. Δεν ξέρω μπορεί να είναι να έχω βαρεθεί από μερικό είδος κινηματογράφου ή μήπως έχει πέσει πραγματικά το επίπεδο σε αυτό το Φεστιβαλ. Παλιά τις περισσότερες ταινίες που έβλεπα με άρεσαν, και το πιο σημαντικό με συνκινoύσαν. Την τετάρτη είδα το φιλμ LoudquietLoud για το συγκρότημα The Pixies, και όπως συνήθως, μας μένει η μουσική ως το καλύτερο, δείχνει μία μπάντα που επιστρέφει μόνο για τα λεφτά, που τα μέλη τους δεν υποφέρονται μεταξύ τους, και φάινεται πως το πέρασμα του χρόνου τους έχει κάνει πιο κυνικούς, ειδικά τον Frank Black. Kαλό έργο όμως, κι αμα σου αρεσουν οι Pixies είσαι υποχρεωμένος να το δεις.
Μόλις τώρα έχω μάθει οτι η τελευταία ταινία που είδα και δεν μ΄άρεσε καθόλου έχει κερδίσει το Βραβείο της Καλύτερης ταινίας! άλλη μία φορά φανερώνεται οτι δεν ξέρω τίποτα για Σινεμά... τί να κάνω έτσι είναι ο cool κόσμος...
Ευτυχώς σήμερα είναι Σάββατο και σε λίγο θα βγούμε να διασκεδάσουμε λιγάκι το βράδυ, με "φρεσκα" λεφτά στην τσέπη.
Γράφοντας συτό ακούω μία καινούρια μουσική απόκτηση, το Get Evens, των Evens, tου πρώην Fugazi, Ian Mackaye.
Και αυτά... Καλο σάς βράδυ

Esta semana fue la del Festival de Cine de Xixongrad, y tengo que decir que lo poco que vi me decepcionó bastante. Yo ya no sé si ye que ya toy más bien cansao de cierto tipo de cine que programan, o si en realidá el nivel fue más bajo que otros años. Diego afirma que la sección oficial cada vez va a peor, y será verdá, sobre todo viendo que la Mejor película salió premiada la que para mí fue la peor de las 4 que vi. De la que abrió el Festival ya comenté aquí que no me pareció gran cosa, pero comparada con esta... madre mía menudo bodrio soporífero de psuedo dogma (el carro al que to dios se sube) . Pero claro, como diría algún mono, el jurado debe saber algo que yo no sé, ven más allá, o cada vez soy yo más corto... Ah, y otra vez a tener que sufrir la incomodidá de las butacas del Jovellanοs, ¡dios cómo te queda el culo después de hora y media, y el cuello pa poder leer los subtítulos!
De lo mejor el documental sobre los Pixies, "LoudquietLoud", que como suele pasar en estos casos con lo que te quedas es con la música, porque los músicos, como personas no salen muy bien paraos que digamos, será la edá que nos vuelve a todos más cínicos. Muy recomendable para tolos fans de los Pixies, que sé que hay varios entre la monería.
Por otra parte ya taba yo faciendo planes pa largarme a Londón 4 días después del puente, viendo las cojonudas ofertas de vuelos, cuando me llamaron de nuevo de xixongrad pa la misma biblioteca pa facer otra mini sustitución, del 7 al 15, así que habrá que postergar el viaje, tiempo habrá.
Y ya de sábado en breves horas saldremos por ahí con los habituales noctámbulos a beber reirnos y lo que salga. Ye lo que toca.
Escribiendo esto escuché mi última adquisición musical, el 2º disco de The Evens, "Get Evens", el grupo paralelo de Ian Mackaye, mítico vocalista de Minor Threat y Fugazi. Esto suena un poco en la onda de Fugazi en plan más acustico y melódico, con las voces de una moza, Ami Farina.
¡A divertise muchachada!

Κυριακούλα/ Domenichina / Dominguín

Αργός Ρυθμός. Χθές πέρασα όλη τη μέρα στο σπίτι, ήμουν ακόμα χάλια από την παρασκευή, από το πολύ ξενύχτι και το πολύ επίσης ποτό... λες και δεν κατάλαβα οτι τα πράγματα δεν λειτουργούν όπως παλιά, και οτι πρέπει να χαλαρώσω λίγο. Τέλος πάντων, την πέμπτη ξεκίνησε το Φεστιβάλ Σινεμάς του Χιχονγραδ, και πήγαμε με τον αδερφό μου στην πρεμιέρα, που είχε και μία (μίνι)συναυλία με τους γνωστούς Doctor Explosión, και την παρουσιάστρια την "Αλμοδοβαρικη" Antonia Sanjuan , που μου φάνηκε τελείως χαζή. Μετά είδαμε την ταινία "History Boys", η οποία μου άρεσε αλλά οχι υπερβολικά, απλά ήταν διασκεδαστική. Μάλλον αύριο θα ξαναπάω στο Φεστιβαλ. Την παρασκευή βράδυ βγήκαμε με την παρέα και ήπιαμε λίγο απ'όλα, κρασιά, μύρες και άλλα, μερικά τσάμπα διοτι έτσι γίνεται όταν γνωρίζεις κόσμο στα μπαρ, κακό πράγμα... Χθές τα πέρασα ολη μέρα στο καναπέ, και ευτυχώς που πρόλαβα να δω μία ελληνική ταινία, "Σώσε με", που μ'άρεσε πολύ, και μου άφησε σκέψεις μέσα μου. Μετά χάσεψα στο ιντερνετ μεχρι που αποφάσισα να παω για ύπνο. Σήμερα ξύπνησα αρκετά νωρίς το πρωί γιατί είχαμε αγώνα μπάλας, και πάλι χάσαμε.Τώρα νοιώθω ψόφιος. Και πάλι βρίσκομαι στην ανεργία, περισσότερο ελεύθερο χρόνο δηλαδή. Αχ, και ο Θείος μου σήμερα έγινε Πρωταθλητής Αστούριας Motocross, Μπράβο του! Πολύ το χαίρομαι.

Lento ritmo domenicale... e va meglio così. Ieri sono rimasto a casa tutto il giorno, venerdi siamo usciti fino'l mattino e abbiamo bevuto proprio di tutto, non ce la facio più!
Giovedi sono andato con mio fratello a xixongrad a vedere la inaugurazione del Festival di Cinema , prima un concertino dei soliti Doctor Explosion . Poi il primo film, "History Boys" il quale non mi è piaciuto moltissimo, punteggio 6 su dieci. Forse domani ci vado ancora.
Il venerdi è stata quella serata piena di alcohol, con risultato il sabato mi so sveglitao verso le 5 del pomeriggio e non ho potuto mica uscire di casa. Almeno ho riuscito a vedere un film greco sul computer, che mi è piaciuto molto e mi ha fatto pensare un pochino. Oggi la mattina ho giocatto calcetto, soffrendo ancora una sconfitta e adesso mi sento stanco morto. Ugualmente però mio zio è diventato campione di Asturias di motocross (dei veterani), molto Bravo lui! peccato non ci sono stato.


Ritmo lento del domingo, pa variar, y eso que nun toy de resaca, pero peor casi... después de una nueva derrota fubolística toy echo polvo, moral y físicamente. A ello también contribuye que el viernes la armamos de nuevo bien gorda. Y parece que nun me doy cuenta que hay que tomase las cosas con más calma, ¡Contencióoonnn! que diría uno. No aprendo ni a golpes. Bueno, el caso ye que el sábado paselo entero en casa de sofá en sofá, y al final polo menos conseguí sentame a ver una película griega(¨Sálvame") nel ordenador, los avatares que sufre una treintañera en la ciudad, incapaz de conformarse con la vida que vive, afogada por hipotecas, trabajo y relaciones infructuosas, arrepintiéndose de su falta de decisión, buscando algo y/o alguien a lo que aferrarse...
Antes, el jueves, fui con Diego a la inauguración del Festival de Cine de xixongrad. Primero un mini concierto de Doctor Explosión, para después pasar auténtica vergüenza ajena con la (para mí) pedorra de antonia sanjuán, a la que los había incluso que-y reían las (supuestas) gracias. La primera película, "History Boys", bastante regular, con el tema gay un poco metido a calzador. Por semana volveré por allí esperando ver mejores películas.
También hoy me enteré de la agradable sorpresa de que mi tío ye actual Campeón de Asturias de Motocros, de veteranos eso sí, (hoy mismo nel Remedio) y yo sin sabelo...
El curro terminóse de nuevo el martes pasao, otra vez pal banco, como Zubeldia.

El Viejo Diablo

"Ese invierno, un viernes, en el Casino de Zenica, el Viejo Diablo se emborrachó, y completamente ebrio se dirigió a casa. Había dos metros de nieve, y ésta era tan azul bajo el claro de la luna que la tomó por la cama, por un edredón; vete tú a saber qué puede sucederle y qué cosas pueden pasar por la cabeza de un hombre de ochenta y cinco años, teniendo en cuenta que al menos setenta de ellos los ha pasado borracho como una cuba, y yo me atrevería a decir que el Viejo Diablo empinó el codo no sólo a lo largo de setenta años sino incluso de ochenta. Bueno, pues como te iba diciendo, cuando vio tanta nieve se acostó tranquilamente sobre ella, se la echó encima a guisa de manta, colocó las manos bajo la cabeza y se puso a roncar. Dios sabe cuánto tiempo estuvo ahí tumbado y cuánto tardaron los mineros, de regreso del segundo turno en pasar por allí, recogerlo y llevarlo al hospital. ¡Vivo! Sí, vivo aunque había yacido en la nieve de aquel invierno de 1943..."

Miljenko Jergovic "Mamá Leone"

Ο Δρόμος της Χιχονγραδ / Camín de Xixongrad

H γνωστή καθημερινή διαδρομή προς τη χιχονγραδ, με το "αλσα" εννοείται...
La ruta diaria con el emporio adelaida
Η καλύτερη συντροφιά, mp3 και λογοτεχνία
se hace más llevadera con mp3 y lectura

Πάλι βιβλιοθηκάριος--- Ancora in Biblioteca

Είχα γράψει το απόγευμα ένα ποστ, και όταν πήγα να το εκδώσω πάει και χάλασε το μαλακισμένο βλόγγερ... τέλος πάντων πάνω κάτω έλεγα πως με ξαναπήρανε για τη δουλειά στην ίδια βιβλιοθήκη στη χιχονγραδ, ξεκινάω πάλι τη δευτέρα και δεν ξέρω μέχρι πότε θα δουλέψω αυτή τη φoρά. Εγώ είμαι όπως οι τερματοφύλακες που είναι πάντα στον πάγκο και αντικαθιστούν μόνο τον βασικό όταν τραυματίζεται αυτός. Έτσι λοιπόν είναι η σειρά μου τώρα, και πρέπει να προστατεύω δυνατά την εστία...

Avevo un post pronto per pubblicare quando si è caduta la rete, o qualche cosa non è andata in blogger... va bene, più o meno dicevo che è già finita la mia disoccupazione, almeno per ora, perchè mi hanno richiamato da xixongrad a lavorare nella stessa biblioteca di pumarinovic. Lunedi comincio ancora fino quando si curerà la bibliotecaria la quale sostituisco. Sono molto contento, avevo già bisogno di lavorare, anche se stranno questo accade delle volte...

Tenía por la tarde ya listo un post y justo cuando-y dí a publicar zas, se jodió el invento, por no copiarlo antes... Más o menos venía a decir que de nuevo vuelvo a trabajar a partir del lunes en la misma biblioteca de Pumarinovic en xixongrad, hasta no se sabe cuándo, depende de lo que tarde en recuperase la titular de la plaza. La mi situación ye igual que la de los porteros suplentes que sólo tienen ocasión de jugar cuando se lesiona el titular, como antaño Viti con Zubeldia... pero en el caso de los porteros ye diferente, porque cuando el suplente cumple el titular ya no vuelve, aunque té curáu del too... Habrá que cumplir bajo palos de igual modo.

¿Pop Art?

Εβδομαδιαίο // Settimanale

Κατ'αρχήν αυτό το blog θα έπρεπε να ήταν καθημερινό αλλά με τον καιρό έχει γίνει ήδη εβδομαδιαίο και σιγά σιγά θα καταντήσει μνηίαιο... απ' τη μία φταίει η ρουτίνα στη ζωή αλλά και πιο πολύ η τεμπελιά μου, από την άλλα η μαλακισμένη ανεργία αυτή που σ΄όλα επιδράει...
Την τρίτη είχαμε γιορτή "όλων των αγίων" που τελευταία λέγεται και εδώ ¨Halloween¨ και έτσι το βράδυ βγήκαμε λίγο στα μπαρ, κάπια μεταμφιεσμένα κιόλας με μάσκες, πτώματα, στρίγκλες κι τέτοια. Έξω στους δρόμους ο κόσμος δεν ήταν καθόλου μεταμφιεσμένος, εκτός από μερικούς ερασμιακούς. Είχε πλάκα αυτό το βράδυ. Χθές έκανα μία επίσκεψη στην βιβλιοθήκη της Πουμαρινοβιτς και χαιρέτησα τους πρωην συνάδελφους. Σήμερα το πρωί πήγα να κάνω την αίτηση να εγγραφτώ σε ένα σεμινάριο για άνεργους με θέμα "Διαχείριση και διοικήση βιβλιοθηκών". Παρουσιαστήκαμε 40 άτομα και μόλις 13 θα διαλεκτούν, με προτεραιότητα οι γυναίκες και οι μικρότεροι από 25 και οι μεγαλύτεροι από 40 έτη, δύσκολα για μένα δηλαδή.
Να και κάτι καλό, έλαβα δυο μαιλς από φίλες μου ιταλίδες με τις οποίες είχαμε χαθεί λίγο. Πάντως εδώ δεν σχολιάζουν, ίσως ντρέπονται...
Και ξεκινάει ήδη το σαββατοκύριακο, καλή σας διασκέδαση!

Questo blog è propio diventato settimanale, e piano piano sarà mensile, tutto causato dalla mia pigrizia, e anche dalla assenza di novità interessante nella mia vita. La settimana ha trascorso assai veloce, con quella festa di ¨tutti i santi¨mercoledì, ormai divenuta Halloween in ogni mondo civilizzato. Martedì sera siamo usciti nei locali di Oviedograd, tanti se ne erano "mascherati" per l'occasione e si beveva "queimada" (una sorte di grappa bruciata). Poi fuori non c' era quasi nessuno mascherato, tranne qualche studente americano o erasmus. Ci siamo divertiti abbastanza. Giovedì sono andato a xixongrad a visitare i compagni in biblioteca e parlarne sul solito tema delle opposizioni...
Oggi mi sono dovuto svegliare molto presto per un processo selettivo da un corso per i disoccupati sul tema " Gestione e amministrazione di biblioteche". Eravamo in 40 e soltanto prenderano 13, con preferenza per le donne e quelli minori di 25 e i maggiori di 40 anni. Martedi conoscerò il risultato della selezione.
Anche ieri mi è piaciuto molto avere ricevuto due mail da amiche italiane che non si facevano sentire molto ultimamente. Potete anche lasciare commentarii qui!
Da oggi però comincia il weekend, buon divertimento!

Los buenos propósitos iniciales de este blog se van quedando meramente en eso. Ya se convirtió en semanal, cuando la idea era que fuera casi diario (misión imposible), y si sigue esto así dentro poco ni mensual va ser... La rutina del parao tien la culpa, pero más tovía si cabe la mi vagancia y la falta de ideas o de cosas interesantes que contar. El caso ye que pasó otra semanina más como quien no quier la cosa, con la fiesta de los muertos pol medio, antes "los difuntos o tolos santos" y ahora "Jalogüín". La noche del martes salimos a ver lo que se cocía, y poco era. Primero cenamos en una conocida sidrería de la mitá de gascona, y fartamos demasiao, tanto que después costaba ingerir líquidos alcólicos. En dellos chigres el ambiente esti de bruxes y cadáveres. taba bien presente, más por iniciativa hostelera que por voluntá popular, quitando la nota de color de estudiantes yankis y erasmus, que lógicamente aprovechan cualquier coyuntura p' armala... Como no taba pa mucha folixa retiré más o menos pronto pa casa, dejando por ahí a la sección más jevi de la monería.
El jueves visité la biblioteca de Pumarinovich y saludé a un par de antiguos compañeros y de paso comentamos típicas cuestiones sobre oposiciones que se avecinan. También hubo tiempo pa entrenar duramente con el Raposu, venciendo en un amistoso por 1-3 a otro equipo carbayón de 2ª(na liga ye otra historia). Hoy tocóme madrugar abondo pa presentarme a un selección de un curso del fucomi pa desempleaos, con la consabida parafernalia, cuestionario y criterios "positivamente discriminatorios" de selección : preferencia pa les muyeres y los menores de 25 y los mayores de 40, y paraos de larga duración . 40 persones pa 13 places, tengolo bien chungo, pero el martes saldré de dudes.
Y namás, hoy arranca el fin de semana con un concierto del que fuera "líder" de Platero y tú al que yo no iré pero otros monos sí. A pasalo bien.

Lento pero viene

LENTO PERO VIENE

Lento pero viene
lento pero viene
el futuro se acerca
despacio
pero viene

hoy está más allá
de las nubes que elige
y más allá del trueno
y de la tierra firme

demorándose viene
cual flor desconfiada
que vigilara al sol
sin preguntarle nada

lento pero viene
el futuro se acerca

viene con proyectos
y bolsas de semillas
con angeles maltrechos
y fieles golondrinas

despacio pero viene
sin hacer mucho ruido
cuidando sobre todo
nuestros sueños prohibidos

los recuerdos yacentes
y los recién nacidos

lento pero viene
el futuro se acerca
despacio
pero viene

ya casi está llegando
con su mejor noticia
con una estrella pobre
sin nombre todavía

lento pero viene
el futuro real
el mismo que inventamos
nosotros y el azar

cada vez más nosotros
y menos el azar

lento pero viene
el futuro se acerca
despacio
pero viene

lento pero viene
lento pero viene
lento pero viene

Mario Benedetti

ο καλύτερος μου εχθρός/ Mi mejor enemigo

Ο Χρόνος θα μπορούσε να ήταν ο "καλύτερος μου εχθρός", αυτές τις μέρες, παρόλο που δήθεν έχω όλη την μέρα ελεύθερη δεν βρίσκω μία στιγμή να κάτσω και να γράψω κάτι έδω. Πάνω κάτω ολοί οι φίλοι μου πρέπει να παθαίνουν το ίδιο διότι τα διάφορα blog είναι χωρίς ανανέωση... αλλά ναι, αυτοί είναι απασχολημένοι με τις δουλειές τους, μόνο εγώ δεν έχω δικαιολογία. Τέλος πάντων "ο καλύτερος μου εχθρός" είναι ο τίτλος μίας ταινίας απ΄την Χίλη που είδα σήμερα και μιλάει για την ανοησία του πολέμου, ειδικά για την κατάσταση στην οποία βρεθήκανε πέντε Χιλιανοί στρατιότες το 1978 προστατεύοντας τα σύνορα με την Αργεντινή στην "έρημο" της Παμπας, τότε που ο πόλεμος ήταν έτοιμος να ξεκινήσει με το παραμικρό. Mου θυμήσει πολύ το "Mediterraneo¨" και κάπως το αναφερομένο εδώ ¨No Man's land. Επίσης μάλλον αύριο θα δω το ¨Paris,Texas" του Wim Wenders που μόλις "κατέβασα" από το e-mule.
Από την άλλη ο καιρός(να κι άλλος εχθρός) συνεχίσει να είναι πολύ περιέργος, με κάτι ζέστη τελείως τρελή, και όμως η ζωή μου είναι ακόμα αρκετά νορμαλ, χωρίς καμία ταραγή, όλο ρουτίνα...

Mi mejor enemigo, o el peor según se mire, podría ser estos días el tiempo, porque a pesar de que ¨tengo tol día libre¨no encuentro ni un momento pa escribir ni la mínima chorrada. Pero debe ser algo generalizao de esta temporada porque tan tolos blogs de monos paralizaos. Será el tiempo esti tan raro, con un calorón que la madre que lo parió, esi si que ye un enemigo pero bien malo estos días, y así andamos toos cola garganta tocada...
Pero no, el título de la entrada va por una peli chilena(y argentino-española) así titulada que vimos hoy na caja, en un nuevo ciclo que arranca. Me gustó bastante, a pesar de que por momentos costaba un poco seguir la conversación de los protagonistas en su dialecto chileno. En algunas cosas me recordó bastante a ¨Mediterráneo¨y en otras también a ¨No Man´s Land¨.
Polo demás pasó veloz el fin de semana, con el tambor y gaita de los premios pero con mucha actividá diurna y nocturna para nosotros. También rápidamente transcurrió esta semana, sin apenas novedades reseñables, para dar paso de nuevo al fin de semana, y sigue la rueda...

Ανεργία και οχι αδράνεια-- Parao pero activo

Από χθές είμαι και πάλι στην ανεργία, μία κατάσταση που γνωρίζω καλά. Κι όμως δεν είμαι καθόλου αργόσχολος, εχώ πολλά πράγματα να κάνω τις προσεχές μέρες. Αυτή την εβδομάδα η πόλη μας γεμίζει από πολιτιστικά γεγονότα. Τα περισσότερα έχουν σχέση με τα βραβεία Πρινγκίπων της Αστούριας που παραδίδονται την παρασκεύη. Η τελέτη είναι για μένα μια χοντρή μαλακία, με πολλούς μαλάκες της πολιτικής και της κουλτούρας που συγκεντώνονται στο θέατρο να μιμούνται τα Νόμπελ, και πολύ το παίζουν. Πέρα από όλα αυτά όμως γίνονται γύρο τους ενδιαφερούσες εκδηλώσεις καθόλη την εβδομάδα. Για παράδειγμα αύριο ο συγγραφέας Paul Auster θα μιλήσει το πρωί στο Πανεπιστήμιο, και από τη δευτέρα προβάλλονται κάθε μέρα ταινίες του Αλμοντόβαρ δωρεάν τα μεσάνυχτα. Απόψε παίζει "Ψηλά Τακούνια" και μάλλον θα παω.
Κατά τα αλλά χθές κατάλαβα και πάλι τί σημαντικό ρόλο παίζουν η ψυχολογία, το άγχος και γενικώς οι αρνητικές σκέψεις, και πώς επιδράνε στην υγεία. Αγχωνόμουν με το έλκος νομίζοντας πως δεν είχε θεραπευτεί απολύτως και αισθανόμουν λίγο χάλια, μεχρι τότε που πήγα στο γιατρό που μου έκανε καινούρια γαστροσκόπηση και βεβαιώθηκε οτι όλα είναι εντάξει. Μια χαρά νοιώθω τώρα, και εχούν αξαφανειστεί οι ενωχλήσεις, το σαββατοκύριακο θα το γιορτάζω, με μέτρο βέβαια...

De vuelta al paro encuentrome sin embargo con un montón de cosas por hacer, y esta semana y las siguientes vienen cargaditas de acontecimientos culturales y de otras índoles. El viernes tendrá de nuevo lugar la pomposa ceremonia de los premios principiegos, "totalmente repulsivos" -que diría uno-, con el vulgo alabando a las "celebridades" políticas y culturales. Al margen d'ello lo que a mí me interesa son las actividades paralelas que siempre se organizan, y esta vez entre otras la charla que dará Paul Auster na biblio del Milán, a la que seguramente iré, y la proyección de pelis de Almodovar gratis a medianoche nel filarmónica (felizmente recuperáu pal cine), que aunque no soy un fan precisamente puede que vaya a ver alguna, ya que son gratis, je,je... Y el sábado toca Kiko Veneno, pero pa esti sí que hay que pagar. Por otro lao de nuevo pude comprobar en mis propias carnes o entrañas lo que influyen la comedura de tarro, el stress y en general el factor psicológico na salú. Andaba yo algo tocao estos últimos días col presentimiento de que la úlcera non curara del too hasta que fui ayer a otro médico que sobre la marcha me fizo una ecografía y otra gastroscopia(esta vez sin anestesia). Los resultados fueron inmejorables, la úlcera cicatrizó, toy casi como una rosa, y ya desde entós me siento mejor y las molestias desaparecieron. Sin echar las campanas al vuelo habrá que celebralo el fin de semana, con contenciónnnn... por supuesto.

Η ησυχία μετά την καταιγίδα// Calma de lunes

Μετά την "σαββατοκυριακή καταιγίδα" έρχεται η ησυχία τη δευτέρα, και πάντα είναι έτσι, και πρέπει κιόλας... Ειδικά αυτό το σαββατοκύριακο η "καιταιγίδα" ήταν δυνατή, λόγω της αργίας, αλλά και την αναφερομένη επίσκεψη από τους φίλους μας. Την παρασκευή χαμός έγινε, με τον "Τσελα" ως αρχηγός, η μεγάλη παρέα ξεκινήσαμε το βράδυ με μπύρες σε μία καινούρια γερμανική μπυρερία. Μετά πήγαμε για φαγητό σε μία γνωστή πιτσερία όπου καλά φάγαμε και πολύ γελάσαμε, με τα ανέκδοτα των "επισκεπτών", τον Χορχέτο και τον Κίκε(με την κοπέλα) αλλά και βέβαια του δικού μας παλιάτσου. Στη συνέχια η κλασική πορεία στα μπαρ του παλαιού κέντρου του Οβιεδογραδ, που ακριβώς αυτή την εποχή είναι με έργα και δεν φαίνεται όλη η "ομορφιά" των στενών του. Σε αυτό το σημείο οι περισσότεροι είχαν αλλάξει την μπύρα από αλλά ποτά πιο "της νύχτας". Από εκεί και πέρα οι αναμνήσεις δεν είναι πια τόσο καθαρές, και όπως λέει μία περίφημη και μαλακισμένη διαφήμηση της τηλεωράσης εδώ "η νύχτα με μπερδεύει"... Το σάββατο βράδυ ενώ όλοι συνέχιζαν με την φιέστα στα μπαρ εγώ έκατσα σπίτι διότι την κυριακή θα έπρεπε να συπνήσω νωρίς να παίξω αγώνα ποδοσφαίρου στις 11, Βασανιστήριο! Πριν γυρίζω σπίτι είχαμε κάτσει και λίγο σε μία σιδρερία εξω να απολάυσουμε το σπάνιο ήλιο.
Μετά την πρωινή μας ήττα στην μπάλα πήγα και το απόγευμα στο Στάδιο περιμένοντας να δω και άλλη ήττα του Οβιεδογραδ (ακόμα Βασανιστήριο), μα μια ελάχιστη νίκη με βοήθησε να περάσω καλύτερα την "αργή"κυριακή. (όπως τώρα οι παλαίοι Blonde με βοηθάνε επίσης να γράψω αυτά).
Και τελικά σήμερα ήτανε η τελευταία μου μέρα (προς το παρόν) στην θέση της βιβλιοθήκης της Πουμαρινοβιτς. Πάλι στην ανεργία, για λίγο όμως,ελπίζω.

Después de la tormenta llega la calma, y esti lunes la calma ye mayor, en proporción a la larga tormenta del puente, que tuvo bastante cargadito de aconteciemientos. El jueves comenzó la folixa aprovechando la llegada de Jorgetto y Kike, aunque la cosa fue razonablemente comedida, sobre todo con vistas a lo que se avecinaba pa los días posteriores. El viernes ya se juntó una muchachada de órdago, y tras un arranque cervecero nun chigre de reciente apertura la comitiva se trasladó a una conocida y muy frecuentada (sobre too cuando hay visitas) pizzería de la parte baja del tópico mal llamado "bulevar" de la sidra, donde fartamos riendo abondo (¿o fue al revés?). Después se continuó la consabida ruta nocturna por locales igualmente tópicos, cambiando varios de bebida pasándose a mezclas más "agresivas" para poco a poco ir fundiéndose na marea nocturna de bailes, fumo, alcohol y caras (o máscaras). Culminamos la noche, como no podía ser de otro modo, engullendo algo sólido, sin dulce esta vez.
El sábado contaronme que la movida fue similar, aunque algo más "estática". Yo retiré pronto pa casina ya que el domingo había que madrugar pa facer un poco el masoca y sudar pa sufrir otra derrota, vendrán jornadas meyores... Pola tarde polo menos el oviedingrad rompió la mala racha con un raquítico triunfo, que ayudóme a sobrellevar el resto del lento y casi siempre tristón domingo. Hoy ya de lunes terminé finalmente mi desempeño na biblioteca de Pumarinovich, polo menos hasta nuevo aviso. Vuelve el paro, que espero que sea tan breve como el buen disco de Blondie que me ayudó a escribir estes cuatro linies.

Βοσνιακή εβδομάδα --- Settimana Bosniaca

Σήμερα είναι αργία, έχει "εθνική γιορτή" αν και δεν ξέρω τι σημασία αποτελεί αυτό. Απλά δεν δουλεύω, και κάνει καλό καιρό, με λίγο κρύο όμως. Αυτή την εβδομάδα τα περνάω πολύ στο σπίτι βλέποντας ταινίες, ακούγοντας μουσική και διαβάζοντας και κάποιο βιβλίο. Συντοματικά η επίτηδες σχεδόν όλα είχαν σχέση με τη βοσνία, και με το πόλεμο. Πρώτα είδα την ταίνία "No man´s land" του Τανοβιτς, που μ΄άρεσε πάρα πολύ, παρόλο το λίγο σκληρό μαύρο χιούμορ. Μετά βρήκα τελικά το "Η ζωή είναι ένα θαύμα" του Κουστουρίτσα, που επίσης μ'άρεσε, αλλά ίσως περίμενα και περισσότερο. Εδώ έχουμε μία υποκειμενική άποψη από το πόλεμο, και όωντς δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς με τον Κουστουρίτσα. Από το καλύτερο της ταινίας αυτής είναι και πάλι η μουσική. Επίσης τη Δευτέρα ξεκίνησα να διαβάζω ένα βιβλίο με διηγήματα βασισμένα στο πόλεμο αυτό, το "Ο κηπουρός του Σαραγιέβο"(έτσι μεταφράζεται στα Ισπανικά) του Μ.Jergovic. Κάποτε θα επισκευτώ αυτή την πόλη που τότε (λένε) ήταν παράδειγμα καλής συμβίωσης των διάφορων κοινωτήτων.
Κατά τα άλλα το καλό νεο είναι οτι μας έρχονται αυτό το τρίμερο δυο καλοί φίλοι μας, (Ο Χορχετο κι ο Κικε) που μένουν πέρα απ' τα βουνά, στις πεδιάδες της Καστίλης, ο ένας κατά την θέληση του και ο άλλος κάπως αναγκασμένος απ' τη δουλειά. Με την παρέα τους σίγουρα θα διασκεδάσουμε πολύ, και δεν θα ξεκουραστούμε καθόλου...

È stata questa una settimana abastanza tranquila per me, e dico proprio "è stata" perchè oggi è festa e quindi comincia quasi il weekend. I giorni precedenti rimanevo a casa appena tornato dal lavoro a veder dei film o leggere qualche libro. Per caso, o forse per la mia ostinazione tutto aveva raporto con Bosnia e con la guerra. Prima ho visto il film di D.Tanovic, "No man´s land", una sorte di comedia nera con forte crittica politicha per tutti (Nato, UE, TV e bosni complessi) che mi ha piaciuto molto. Poi ho finalmente trovato "La vita è un miracolo" di Kusturica, sulla quale anche se me è ancora piaciuta aspettavo forse di più. Sua musica è proprio miracolosa, un altra volta. Chiudendo questo circolo "bosniaco" da lunedi stò leggendo "Le Marlboro di Sarajevo" (Il giardiniere di Sarajevo in spagonolo) di M.Jergovic , racconti di personaggi reali della città, di situazioni quotidiane di persona che tentano di fare una vita normale in un ambiente non più reale. Quella città che mi piacerebbe visitare una volta anche a me... Oggi invece sono altri a visitarci, due amici (Gorghe e Kikón) dalle pianure di Castilla (uno esiliato volontario , l'altro non tanto)vengono cerchando un pò di pace e riposarsi, vabbe... la festa ci la porterano propio loro questi tre giorni.

Esta semana casi la dediqué incoscientemente a la temática bosniaca y más en concreto a la guerra aquella del 92, o por ahí. Primero vi la película "No man's land" de D.Tanovic,que hacía tiempo que buscaba, y me gustó mucho. En un principio todo hace pensar que se trata de una comedia, pero según avanza la película todo se torna más negro, y se convierte en una historia realista y crítica, repartiendo para todos, para los serbios, pero también para los bosniacos, para los cascos azules (para sus mandos), para la prensa sensacionalista... también sobre esa guerra trata "La vida es un milagro"de Kusturica, que también me gustó, aunque para ser sincero tengo que decir que esperaba algo más de ella. De nuevo la marca de la casa, las situaciones un pelín absurdas y ensoñadoras, las bandas de festejos y funerales, todo menos sorprendente que en las anteriores, pero igual de disfrutable. Aunque el pero viene en mi opinión con eses situaciones un poco "romanticonas" de amor entre el protagonista serbio-bosnio y la musulmana-bosnia, que quedan un poco empalagosas pa mi gusto.
El círculo se completa estos días con la lectura del libro "El jardinero de Sarajevo" de Jergovic, un conjunto de cortas historias de vida cotidiana pre-, post y en medio de la guerra, con las que se crea un personal retrato de una ciudad, Sarajevo, que a pesar de la tragedia y las penalidades resulta atractiva y llena de vida, y que algún día me gustaría visitar.
Por otro lao hoy mismo arranca un largo fin de semana, con la agradable visita de dos monos exiliaos, Quicón y Jorgeto (uno voluntariamente el otro no tanto), que aunque comentan por ahí que vienen a descansar todos sabemos las que van armar por aquí, sobre todo pola noche. Esperemos que nos contagien un poco de su entusiasmo vitalista...

ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ - Tiempos modernos

Για άλλη μία εβδομάδα θα συνεχίσω με την προσωρινή δουλειά στην βιβλιοθήκη της Πουμαρινόβιτς. Η γυναίκα αυτή από ότι φαίνεται δεν θέλει να επιστρέφει ση θέση της, και καλύτερα για μένα... Τελείωνει το σαββατοκύριακο όπως ξεκίνησε, με βροχές. Τώρα βρίσκομαι ήρεμος μπροστά στον υπολγιστή ακούγοντας το υπέροχο "modern times" του "παπού" Ντυλαν. Παλοιοί και κλασικοί ήχοι για τους καινούριους καιρούς, από rithm´n´blues, rock´n´roll, be bop, country παίζει εδώ ο άνθρωπος ,ήδη πολύ γερασμένος αλλά με πολύ μουσική μέσα του για να μας προσφέρει ακόμα.
Την παρασκευή είχα γυρίσει αρκετά κουρασμένος από το χιχονγραδ και δεν είχα κέφι να κάτσω ούτε για λίγο με τα παιδιά.Ηρθα κατευθίαν σπίτι και είδα μία ταινία στον υπολογιστή και μετά πήγα για ύπνο.Το σάββατο παίξαμε μπάλα το απόγευμα (και πάλι χάσαμε) και το βράδυ βγήκα με όλη την παρέα στα συνήθες μπαρ. Το πρωί καθώς επέστρεφα στο σπίτι συνάντησα τους φαντικούς του Αλόνσο, που περίμεναν έξω από το Auditorio με σημαίες και καπέλα της γαλλικής μάρκας. Μου φάνηκε ηλίθιο πράγμα, αλλά μετά σκέφτηκα οτι σε τέτοιες περιπτώσεις εχώ βρεθεί κι εγώ πολλές φορές, περιμένοντας ώρες... να δώ ποδόσφαιρο όμως.
Ετσι είναι οι μοντέρνοι καιροί στο Οβιεδογραδ...

Termina un fin de semana bastante movidito para mí tranquilamente sentado frente al ordenador y escuchando de nuevo el último disco del abuelo Dylan , "Modern Times", un gran disco que suena a gloria, de rock´n´roll clásico con todas las variantes, lleno de canciones vibrantes unas , otras más calmadas, próximas al blues y al jazz incluso. El paisano ta totalmente envejecido, tien más arrugas que una vieya, pero sigue haciendo muy buena música, con mucho estilo. El viernes llegué bastante cansao de xixongrad y tiré pa casa directamente, no tuve ganas de acompañar a los muchachos en su "ruta de los pinchos" de nosequé concurso "barista". El sábado pola tarde tuvimos partido de futbol sala, con una derrota pola mínima, y ya pola noche el clásico peregrinaje por determinados bares de oviedograd, con alguna incursión relativamente novedosa. La cerveza ayudó a que la noche se alargara hasta les 6 de la mañana. Volviendo ya pa casa me crucé con algunos madrugadores "alonsianos" que esperaban frente al auditorio para ver a su ídolo dar vueltas, y ganar.
Mañana comienza otra semana más na que continuaré temporalmente con mi trabayu en la biblioteca de Pumarinovic, ya que la muyer a la que susituyo tovía sigue de baja, y por mí que siga...

Super 8 ιστορίες

Χθές το βράδυ τελικά είδα το φιλμ του Κουστουρίτσα που ονομάζεται έτσι, και μ' 'αρεσε αρκετά αν και μάλλον είναι απλά ένα κλασικό γύρισμα από το τουρ της μπάντας, με συνεντεύξεις στους μουσικούς. Αλλά έχει κάτι, και βλέποντάς το μ'επιασε ξανά η ίδια η χαρά που νοιώσαμε τότε, το 2000(?) όταν πρωτοάκουσα το unza unza και είδαμε και την συναυλία της Νο Smoking Orchestra στο χιχονγραδ εκεί πλαι στην θάλασσα. Τότε είμασταν τρελαμένοι και με της ταινίες, με το "Underground" και το "White Cat, Black Cat". Πρέπρει να τις ξαναδώ αν και μάλλον τώρα δεν θα μου πούνε το ίδιο... επίσης θα ψάξω και το "Η ζωή είναι ένα θαύμα" και βέβαια έχω πολύ περιέργια να δώ το φιλμ για τον Μαραδονα.
Αύριο θα περάσω όλη την μέρα στο χιχονγραδ, έχω διάφορες δουλείτσες. Πριν παω για δουλεία στη βιβλιοθήλη θα κάτσω και στο κέντρο να ρίχνω και καμία ματιά σε ένα μικρό δισκάδικο που ξέρω, και ίσως τότε θα πλησιάσω και την παραλία να δώ πώς βρίσκεται ο Ωκεανός στην αρχή του φθινοπώρου. Θα φαω κάπου εκεί, κάτι ελαφρό, εννοείται.

Ieri sera ho finalmente visto il film girato nel tour della No Smoking Orchestra, che anche se sembra essere il classico film con interviste su qualsiasi banda, questo invece ha qualche cosà di più. Mi ha portato proprio quella gioia (almeno una simile) che avevamo sentito ascoltando il "unza unza" prima, e poi il concerto a xixongrad nella estate di 2000(o 2001?) . Allora ero quasi impazzito con quei film di Kusturica, adesso non so più sicuro che mi piaciano così come prima. Comunque tenterò di rivederli. Ho anche voglia di vedere "La vita è un miracolo" e poi, senza altro il film su Maradona, il quale non so se è gia finito. Domani però niente film, devo restare a xixongrad tutto il giorno per qualche affari la mattina, poi si mangia qualcosa assai "leggera" nel centro e finalmente il pomeriggio in biblioteca.

Ayer pude por fin ver la película que da título a esti post.Tuve que vela con sutitulos en italiano porque en castellano nun había manera de conseguila. En principio parez que se trata simplemente del típico documental sobre un grupo de gira, y en efecto eso ye en esencia, pero a mí prestóme bastante, me produjo un poco la misma alegría que la 1ª vez que escuché a la No Smoking Orchestra en disco, y luego en xixongrad nel verano del 2000 (¿ o yera el 2001?). Y luego me acordé de lo mucho que me prestaran entonces las pelis de Kusturica, "Underground"(con sesión del Globo Rojo inclusive) y "Gato Blanco, gato Negro", quizás polo novedoso, o pol desparrame felliniano, o polo que fuera. El caso ye que si las veo ahora seguro que nun ye lo mismo, aunque puede que incluso me presten tovía más, probaré en breve. Pero de momento mañana nun va haber historia ninguna, ni en super 8 ni en dvix, porque pasaré el día entero en xixongrad, desde pola mañana arreglando papeleo raposín na federación, y después dando una vueltilla por ahí, si me da tiempo entre que como algo y tiro pa la biblio.
Buenas noches muchachada.

ΔΕΥΤΕΡΑ ΜΕ ΒΡΟΧΗ

Ξεκίνησε ο καινούριος μήνας, κι όμως δεν το έκανε με τον καλύτερο τρόπο για μένα. Το σάββατο τελικά "επέστρεψα" στο αλκόλ, και ήπια περισσότερες μπύρες απ' όσες έπρεπε με αποτέλεσμα να αρχίσω το μήνα με το στραβό πόδι, και να νιώθω και λίγο χάλια από το μεσημέρι της κυριακής. Στη συνέχια το απόγευμα η Οβιεδογραδ μας χάλασε ακόμα κι άλλο με έναν άθλιο αγώνα και την πρώτη ήττα μέσα. Βρόχη είχαμε λοιπόν από μέσα μας το σαββατο βράδυ και απ'εξω σήμερα όλη την μέρα. Στη βιβλιοθήκη πάντως τα πράγματα είναι ακόμα μια χαρά κανονισμένα και τα βιβλία δεν βρέχονται κι αυτά... Πριν τελείωσει ο Σεπτέμβριος είχα τελείωσει και εγώ το βιβλίο της Ντρακουλιτς, και επίσης είχα κολλήσει με το δίσκο των Duman.

El nuevo mes arrancó con lluvia "interna" el sábado noche y continúa hoy con agua externa desde el mediodía. El riego cervecero de la noche de oviedograd ta pasándome factura , con herides tovía sin curar del too. El domingo polo tanto pesó demasiao, en exceso cola derrota fubolera(por partida doble). Poco antes de acabar el mes pude acabar yo una de las lecturas con las que taba, la de la novela "Como si yo no estuviera" (enlazo aquí con una reseña del libro con la que no toy muy de acuerdo, pero ye la única que encontré) de S.Drakulic, duro pero interesante relato de los sufrimientos en la guerra de una joven maestra bosnia. También bajé más de un disquín y compré más de dos, entre ellos uno de Bregovic, del que tenía ganas hay ya tiempo. Y sigo degustando el discazo del grupo de rock turco Duman, que a ratos suenan cañeros y punkis, a ratos más melódicos, a ratos más acústicos y tradicionales... gran descubrimiento gracias a la película aquella de "Cruzando el puente".
Que siga el ritmo semanal... lento o no.

Kαλά Νέα

Την δευτέρα μου έδωσαν δύο καλά νέα, που ευχόμουν, απ΄τη μία το στομάχι μου παέι καλύτερα σιγά σιγά και ο γιατρός μου είπε ότι δεν χρειάζομαι πιά χάπια, προς το παρόν. Θέλει τώρα και λίγη προσοχή με τα φαγητά και τα ποτά αλλά πάλι είμαι κανονικός... απ'την άλλη στην χιχονγραδ μου είπαν πως θα συνεχίσω στη δουλειά τουλάχιστον μέχρι τις 9 οκτοβρίου μίας που η γυναίκα που αντικαθιστώ είναι ακόμα με άδεια. Όποτε για άλλες δύο εβδομάδες θα στέκομαι κάθε μέρα μπροστά στο χασάπικο εκείνο με την σκληρή μυρωδιά του να περιμένω το λεωφορείο 10 να με πάει στην βιβλιοθήκη. Σημέρα δεν έχω χρόνο για περισσότερα. Καλή Νύστα!

Las noticias del lunes fueron positivas. Por un lao el señor galeno me quitó tola medicación, y díjome que ya podía hacer vida normal, pero con precaución y ¡a cuidase!. Y la verdá ye que toy ya bastante mejor, pero tengo que tomame las cosas con calma, y sobre todo el alcol... Pol otro lao en xixongrad comunicáronme que de momento y hasta el día 9 sigo trabayando na biblio y sustituyendo a la moza que tovía nun se reincorporó, esto ye, que continúa convaleciente de su lesión. Seguiré polo tanto otres dos semanines con mis trayectos en autobús, y con la labor vespertina na biblioteca de xixongrad sur difundiendo información, ocio y cultura, no nesti orden necesariamente. Y sin tiempo pa más finalizo por hoy. ¡Buenos sueños!

Pareggio-Ισοπαλία-Empate

Ισοπαλία θα'τανε το αποτέλεσμα για μένα σ'αυτές τις γιορτές που μόλις τελείωσαν, ούτε λύπη ούτε και μεγάλη χαρά...Μέτριο Σαν Ματέο... μετράνε βέβαια κι οι συνθήκες μου. Τέλος πάντων κάπως χαίρομαι που επιτέλους τέλειωσαν, πολύ κράτησαν, αντε να έρθει το φθινόπωρο κι ας ηρεμήσουμε κι λιγάκι και όλα να πάνε καλά. Ήσυχος κάθομαι τώρα ακούγοντας το νεο δυπλό δίσκο του πρώην pixie Frank Black, "Fast Man Raider Man", πολύ καλό με ποικιλία από στυλ και πάλι ωραίες φωνές. Καλές δικές του συνθέσεις αλλά και διασκευές , όπως το "Dirty Old Town" που είχαν κάνει παλιά κι οι Pogues, με άλλο ρυθμό βέβαια.
Για ισοπαλία πήγαινε κι η Οβιεδογραδ αλλά με ήτα βγήκε απ' το γήπεδο, αυτά συμβαίνουν. Η ΠΑΣ σαν Πασάς στα Γιάννενα νικάει 4-0 και τώρα βρίσκεται στην κορυφή της Β΄.
Αύριο πρέπει να παω στο γιατρό, και ταυτόχρονα θα μάθω αν συνεχίσω στη βιβλιοθήκη ή τελείωνει η δουλειά για μένα εκεί στο χιχονγραδ. Σημαντική δευτέρα.

Pareggio, forse questo sarebbe per me il bilancio delle feste di San Mateo che appena oggi sono finite. Va bene, alla fine desideravo proprio che finiscano, giachè so un pò stanco dopo di due settimane di festa, eppure senza alcohol... Bisognavo un pò di stare tranquillo, come adesso, ascoltando il nuovo dopio cd del ex-pixies Frank Black "Fast Man Raider Man", un bel disco pieno di diversi stili, rock acustico, elettrico, folk, country... e sempre con sua buona voce e chitarre. Belle composizioni di lui e versioni, come quella "Dirty Old Town che tanto bella facevano i Pogues. Invece sconfitta ha sofferto Oviedograd a Barakaldo, cercando il pareggio questo può accadere...
La Salernitana però continua forte nella sua lotta per salire in B, preziosa vittoria in trasferta per 3-0. Domani è un giorno importante, devo andare dal galeno, e poi mi diranno se continuo ancora a lavorare in biblioteca in xixongrad. Buona Notte.Ah, questo toro è della Pas Ioannina, prima nella B Greca.

Con el resultado final de empate podría calificar les fiestes pa mí, que pasaron casi sin pena ni gloria, bueno, un puntín fuera casa, siguiendo el símil fubolísitico, teniendo en cuenta les condiciones negatives pa la folixa coles que partía... ahora ya al final casi tenía ganas de que acbara to esti xaréu, porque llega un momento que los chiringos saturan. A partir de mañana ya arranca el otoño prácticamente, y tengo que ir al médico, a ver que me cuenta. También espero llamada de xixongrad sobre mi renovación de contrato o finalización del mismo. Lunes cargadito se presenta, je,je. Mientras hoy pasé un domingo tranquilo, siguiendo la derrota del oviedín na radio, después un poco del empate del barsa-valencia na tele de un chigre,y ya en casa me enteré de los triunfos del Pas Yánina y de la Salernitana, encabezando ambos sus respectivas clasificaciones, uno en 2ª y la otra nel equivalente de la 2ªB. El toro de aquí arriba ye precisamente el del Pas. Mientras escribo esto escucho el nuevo disco del ex-pixies Frank Black, "Fast Man Raider Man", gran doble cd, con buenos temas propios y versiones, con variedad estilística pero con personalidad propia. De los pixies hace ya mucho, pero esto suena muy bien. Salú.

ΤΕΡΜΑ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ-- Finite le feste

Μετά από τρεις μέρες είμαι ξανά εδώ. Δεν πέρασαν και πολλά πράγματα στο μεταξύ, μα εγώ δεν έκατσα σχεδόν καθόλου στο σπίτι, γι'αυτό και δεν έγραψα κανένα "ποστ". Την τετάρτη το βράδυ είχαμε την μεγάλη μέρα των γιορτών, φάγαμε όλοι μάζι στο παλιό στέκι, "το Μπάγκο", και μετά βγήκαμε στα "τσιριγκίτος", και καλά τα περάσαμε. Την άλλη μέρα στην πόλη μας ήταν αργία, αλλά εγώ έπρεπε να δουλέψω μίας και στο χιχονγραδ δεν γιόρταζαν.
Και αύριο τελικά είναι η τελευταία μέρα των γιορτών, δηλαδή απόψε θα γλετνήσουμε και πάλι. Και τέρμα με το Σαν Ματεο, για φέτος τουλάχιστον... Από συναυλίες τίποτα ιδιαίτερο. Σε λίγο όμως ξεκινάει και η εποχή των καλών συναυλιών στα μικρά club της πόλης, όπου η ατμόσφαιρα είναι σίγουρα καλύτερη για ροκ, με ενδιαφερούσες μπάντες τόσο τοπικές όσο διεθνές.
Ritorno dopo di qualche giorni di assenza nel blog. Mercoledi sera è stato il giorno grande delle feste, e dunque abiamo festeggiato bene, prima andati tutti a mangiare dal nostro caro "Bango", e poi a bere e ballare nei "chiringuitos", fino tardi. Poi giovedi sono dovuto andare a xixongrad a lavorare giachè lì non era proprio festa. E finalmente domani finisce San Mateo, almeno per quest' anno... Questa settimana niente concierti interesanti per mè. Fra poco però comincia anche la stagione di concierti nei locali, con una atmosfera più adatta a quel rock che mi piace. Allora questa sera finisce la festa!... di san mateo.

Esta noche se baja el telón de los festejos mateínos, y la verdá que almenos a mí ya se me taban haciendo largos, debe ser pola ausencia de alcol... la semana pasó sin mucha gloria, el miércoles organizóse la tópica cena mateína nel Bango, y a continuación degustación de bebidas nel topu, pinón y demás, entre dances individuales y grupales. La muchachada disfrutó hasta altes hores. El jueves cayó el diluvio universal, y yo paselo en casa bien a gusto, y ayer una tranquila ruta polos chiringos. Hoy se despedirán les fiestes a conciencia. Disfruten muchachos.

Fiestas locas gente mucha personas pocas

Πολύ κίνηση είχαμε αυτές τις μέρες, και βέβαια θα συνεχίσει... Με καλό πόδι ξεκινήσαμε τις γιορτές, όπως φανερώνεται στις φωτογραφίες του προηγουμένου ποστ. Από συναυλίες, τα κλασικά, τίποτα το σπουδαίο. Την Παρασκευή είδαμε μία κάπως μέτρια συναυλία της Julieta Venegas στην πλατεία του καθεδρικού, με κάτι καλές στιγμές, αλλά με κακό ήχο. Ενώ χθές μπορέσαμε να δούμε μία πολή καλή συναυλία ισπανικού ροκ με τον Loquillo. Κατά τ'άλλα πολύ φιέστα, mojitos, daiquiri, sidra, και όλα τα σύνηθες. Στους δρόμους πανικό, δεν μπορείς να περπατάς μέσα στο πλήθος, κυρίως το σάββατο, αλλά και χθές. Αύριο θα είναι το μεγάλο βράδυ της γιορτές, διότι μεθάριο είναι αργία, και πάλι τισ πουτάνας θα γίνει. Ο καιρός μία χαρά, η βροχή, το απίστευτο, μας σέβεται μεχρι στιγμής, και η θερμοκρασία είναι αρκετά ζεστή για τέτοια εποχή. Οι γιορτές λοιπόν θα ήταν τέλειες για μένα, άμα μπορούσα να πίνω... του χρόνου...

Mamma mia , che casino questi giorni! Sono davero cominciate bene le feste, como si puo capire dalle foto nel post precedente. Il tempo assai bene, fa anche caldo e la pioggia non è mica aparsa, tranne un pochino venerdi sera. Questo weekend camminare nel centro storico fà proprio fatica, dapertutto c'è una folla festiva. Domenica il Oviedograd ci ha regalato un bel trionfo, 1-0 però sul Athletic B, e cominciamo a sfiorare tra i primi posti in classifica. Anche la Salernitana ha vinto questa giornata, ancora insieme avanti! E continuamo con mojitos, bocadillos, sidra e festa.

Arrollador arranque mateín, tras un primer fin de semana de multitudes ayer vivimos una gran noche de rocanrol gracias a Loquillo, que si bien nunca fue santo de mi devoción, tien unes cuantes canciones que me gusten. Y ayer na plaza la catedral se salió... con una banda muy compacta, con el ex babylon Ígor guitarreando a gusto, aunque un pelín posturín. Momentos estelares con "Animal de rocanrol", "Yo tengo una banda...", la versión del "I Fought de law" y con el Cadillac de cierre, que tarareamos col dedo en alto, al estilo suarón. Polo demás la muchachada desmadrando a gusto, y yo más de observador que otra cosa, pero intentando pasármelo bien sin alcol (ya queda poco), don gatoo... Por cierto, como el tiempo acompaña, ye una locura caminar polos chiringos, casi hay más xente que nunca, veremos ver mañana día grande.

FOLIXA MATEÍNA 1 // ΓΙΟΡΤΕΣ . ΕΝΑ

Sobran las palabras... Τα λόγια περισεύουν...

Kαθρέφτης-Μπάλα//Espejo-Balón

Τί δυνατό κι ωραίο ακούγεται αυτό το "Mirror Ball" του κυρίου Neil Young, αιώνιος νεαρός. Το δίσκο αυτό είχα πρωτοακούσει τότε που βγήκε, την εποχή εκείνη, τόσο μακρινή πιά, του Grunge.Κι όμως τότε δεν μου φαινόταν τέλοιο, όπως τώρα, τότε δεν γνώριζα και τόσο καλά την μουσική του Νιλ ο "Νεαρός". Άργησα λίγο να μάθω να "γεύομαι"τον χαρακτηριστικό ήχο του, τόσο το "ακουστικό" όσο και το σκληρό (με τους Crazy Horse), αλλά άξισε το κόπο. O συνκεκριμένος δίσκος έγινε εξαιτίας της λατρείας των Pearl Jam για τον Young, και εδώ η μπάντα του E.Vedder παίζει το ρόλο των Crazy Horse, και με καλό βαθμό μάλιστα. Είναι το αποτέλεσμα της σύνδεσης του Grunge των 90 με το rock, κάπως freak των 70. Εγώ το πήρα σήμερα απ΄την βιβλιοθήκη και τώρα το διασκεδάζω πάρα πολύ.
Και λίγκα Πρωταθλητιών είχαμε χθές και προχθές, με άσχημα αποτελέσματα για τις ελληνικές ομάδες, με δύο δύσκολους αντίπαλους. Μόνο η πρεμιέρα ήταν. Σήμερα μπόρεσα να δώ και το δεύτερο ημίχρονο του Ατρόμητος-Σεβίλη, και το καλύτερο ήταν βέβαια ο κόσμος στις εξέδρες, η γνωστή ατμόσφαιρα των ελληνικών σταδίων, παρόλο που δεν ήταν γεμάτο το γήπεδο. Αύριο τελικά Ξεκινάνε εδώ στο Οβιεδογραδ οι γιορτές του Άγιου Ματέου, και όμως δεν νοιώθώ ο πάλιος ενθουσιασμός...θα δούμε πως εξελίσσεται το πράγμα.

Como una metáfora de estos dos días, el "Mirror Ball" de Neil Young, el espejo-balón. ¡Qué disco más bueno! ya lo escuchara en su momento, en pleno auge grunge, pero entonces no me causó tanta impresión, pero de aquella no me gustaba tanto el vieyo-joven Neil, y no apreciaba su rock, tanto como ahora. Aquí Pearl Jam, se dan y le dan un homenaje, en el papel de Crazy Young, cumpliendo con creces, y cerrando de alguna manera un círculo (cuánto le gusta este simbolismo a más de uno) : rock 70-grunge90-, influenciados-influencia, el maestro y los alumnos. En fin que eso ye lo que tien el mi curro, ye una mina esa biblio, siempre encuentro algo interesante, ya sea música o libros. Casualmente ayer compré también el "In Utero" nirvanero, que llevaba ya semanas viendo a buen precio. El balón esta semana echó a rodar también pa los grandes(y algún mediano) clubes europeos, pero yo apenas pude ver nada, salvo hoy una segunda parte del partido de Uefa del Sevilla en Grecia, donde lo más divertido era la grada, una pequeña pero bulliciosa afición la del Atrómitos("Intrépido"), típico equipo de barrio ateniense.
Y mañana también arrancan ya les fiestes de Oviedograd, donde probablemente más de uno "echará a andar", ya me entendéis...

Gañanis

Το ροκ΄ν΄ρολ μπορεί να είναι και οργανικό!, και πολύ καλό μάλιστα, όπως αποδείκνυε ο θρύλος Link Wray. Τι ωραία ακούγονται τα western "Apache", "Raunchy" ή "Stars and strips forever"!

Πάλι είχα μία εκπληκτική επίσκεψη στην βιβλιοθήκη, αν και τυχαία αυτή την φωρά, καθώς συνάντησα εκεί τον Φερνανδόρουμ (ήδη Θρύλος κι αυτός) τον λεγομένο Γανιάνη, που είχα χρόνια να δώ, πολλά... μάλλον πέντε. Άλλος που έχει κανονίσει τη ζωή του και σε λίγο θα παντερευτεί.Κατά τα άλλα ο ίδιος, γελαστός, λίγο πιο αδύνατος, και ακόμα πολύ Heavy Metal. Μέσα σε ένα μήνα έχω ξαναδεί, μετά από χρόνια, τους δύο "δίδυμους πύργους" της χιχονγραδ, χωριστά όμως.Μικρός ο κόσμος, η καλύτερα να πώ, τελικά πολύ μικρή είναι η Ιουγοαστούριας.

¡Las Migras golpean dos veces!(por separado)! En una versión un poco más láit. Si la semana pasada me encontré na biblio con la agradable visita de la entrañable pinche Migra(en otro post comentaré más a fondo), hoy me sorprendió por casualidá la no menos grata aparición de la otra torre gemela, Fernandorum, también conocido como Gañanis, que se asomó por el mostrador de la biblioteca, con un poco menos de peso pero con la misma sonrisa e igual de jovial, y un poco menos jevi, todo hay que decilo. ¡Cuánto tiempo sin velo!... ahora ye too un señor docente nel entrañable colegio (de no tan gratos recuerdos para mcuhos) de los padres dominicos de oviedograd, y en breve dejará la soltería. Espero volver a encontrarme con él por allí, ya que polo visto ahora ye vecino del barrio y usuario de la biblioteca.
Vuelvo a escuchar el disco esti de Link Wray, ¡qué grande el rock´n´roll instrumental, en toes les variantes, surf, western, blues... sobre too para escuchar mientras se lee o se escribe.

CALCIO E FESTA

Ieri cominciò in Italia la nuova stagione calcistica, l' anno del Moggiopoli,del dopo Mondiale, con la Juve che parte in B, con meno17 punti. Invece Milan, Fiore, Lazio e Reggina iniziano in A da meno 5, 19, 11 e15 (proprio già condannata in B). Il Toro (adesso come Torino FC) comincia pareggiando in extremis nel "nuovo" Comunale.Tra le "nostre"La Salernitana in serie C soffre una brutta sconfitta nella seconda partita(prima in trasferta). Ugualmente qui la squadra di oviedograd finisce sconfitta fuori casa ma non in modo tanto pesante. Comunque è lo stesso, due partite e soltanto 3 punti...
Da questa parte, a Oviedograd cominciano anche a parare tutto il centro città per le feste di San Matteo. Così da oggi ci sono dei "chiringuitos",casotti installati nelle piazze, dove le due settimane prossime si mangierà e berrà troppo. Dopo di lavorare a xixongrad ritorno la sera con un burrascone impredivile imprevedibile. Si sente vicino San Matteo. Mentre scrivo suona la bella psicodellia dei gallesi Superfurry animals.

Siéntense ya les fiestes mateínes, colos chiringuitos a medio montar, o en algún caso ya instalaos nel casco antiguo. Por si hiciera falta más ambiente mateín hoy de tarde-noche cayó una tormentona, de esas que non suelen faltar en plenes fiestes, con tol mundio arrejuntándose nas carpas de los chiringos, mientras se come el bocata de criollo y se bebe mojito, daiquiri o vinu Cangas...
En Italia arrancó esti finde la liga, il campionato, de la temporada sin "juve", con el Inter como gran favorito(como non gane esti añu...), y con la Fiore con muchos problemas pa mantenese,saliendo con -19 (aunque sino igual la repescan como otra vez). En la serie C(equivalente 2ªB) la Salernitana(más o menos refundada) cayó goleada en su 2º partido. Tecleo col pop sicodélicu de los galeses Superfurry Animals de fondo, guapes cancionzuques.