Λάσπες

Λάσπες - Σωκράτης Μάλαμας




Μακριά η ζωή μου κι άγρια ψάχνει τις νύχτες με μάτια κλειστά
γυμνός κι αλήτης, μοναχός, δε βρίσκω δρόμους γυρνάω σαν τρελλός
Περνάω τα στέκια που έζησα, πόρτες κλειστές κι ας μη με νοιάζει γι΄ αυτές
μοιάζει η ζωή μου φυλακή κι ότι έχω κάνει μου βγαίνει καρφί.

Λάσπες στο δρόμο, λάσπες και βροχή
δεν ξέρω γιατί τρέχω.
Eιναι η ανάσα μου βαριά,
σε θέλω δεν αντέχω.

Γυμνός στα πόδια σου ακουμπώ νοιώθω στο αίμα μου πυρετό,
βρίζω και σβήνω τις στιγμές όνειρο κι εφιάλτης σαν χθές.
Kρατάω ψυχή που σιγοκαίει μικρό παιδί μες στα χέρια μου κλαίει,
χρώμα στο ψέμα δηλαδή κι αλήθεια - ψέμα για κάθε στιγμή.

Λάσπες στο δρόμο, λάσπες και βροχή
δεν ξέρω γιατί τρέχω.
Eιναι η ανάσα μου βαριά,
σε θέλω δεν αντέχω.