CANDASIEV

Με τα χέρια που μυρίζουν ακόμα σαρδέλα γράφω το κειμενάκι αυτό, μετά να περάσαμε το βράδυ στο γραφικό χωριό της Κανδασιεβ. Ηταν η γιορτή της σαρδέλας, και έτσι όσα φάγαμε ήτανε φτιαχμένα από το ψάρι αυτό. κατ΄αρχή 24 σαρδέλες για 8 άτομα (εντάξει, ας πούμε 6 γιατί δύο κοπέλες ψιλοτσίμπησαν), και έπειτα πίτες και "tortilles", όλο με την δροσιστική συνοδία της σίδρας. Ωραίο περιβάλλον, ωραίες κοπέλες, κι ο καλός καιρός μας έκανε παρέα... όλα χαλαρά, καλή φάση, τέτοιες βραδιές αξίζουν, και ξεχνάς τα άσχημα.
Παρά λίγο δεν μείναμε εκεί να συνεχίσουμε την φιέστα μεχρι το πρωί, αφού καθώς εμείς φεύγαμε τα μπαρ άρχιζαν να γεμίζουν... αλλά οι υποχρεώσεις μας απαιτούσαν.

Fiesta della sardella a Candasiev, bello paese nella costiera iugoasturiana, antico è affamato porto peschiero. Lì siamo andati a mangiare il pesce tipico, la sardella, e veramente lo abbiamo fatto, assagiando pure la "tortilla", e anche la"empanada" di sardella. C' era un sacco di gente, contadini e turisti più meno come noi. È stata una serata tranquila, bella , per lasciarsi stare e dimenticare tutto il brutto...

De nuevo se cumplió con la cita candasina. Devoramos como pirañas a las probes sardinucas, algunas de ellas poco pasadas y con sus vísceras bien visibles pero igualmente degustables. La novedá fueron la empanada y la tortiella de sardina, recomendables ambas e igualmente engullidas, especialmente pol sector masculín. Cuando tocó marchar pa casa, más de uno se quedó colas ganas de quedase allí tola noche acompañando a les buenes moces que pola villa pululaban.